براساس این گزارش محققان دریافتند كه هنگامی كه سلولهای سرطانی در بدن در معرض داروهای شیمی درمانی قرار میگیرند، DNA نوعی از سلولهای غیرسرطانی به نام فیبروبلاستها صدمه میبینند كه این منجر به تولید پروتئینی به نام WNT16B درون تومور یا بافتهای اطراف آن میشود كه سطوح زیاد آن باعث رشد سلولهای سرطانی و حمله به بافتهای اطراف و نهایتاً ایجاد مقاومت در برابر شیمی درمانی میشود.
نتایج حاصل از این گزارش میافزاید كه پیدا كردن راهی برای جلوگیری از این واكنش مقاومتی نسبت به درمان توسط داروهای شیمی درمانی، میتواند میزان اثربخشی درمان را بهبود بخشد. به گزارش سلامت نیوز به نقل از برنا ؛ نتایج حاصل از این گزارش مؤید این مسئله است كه مهمترین دلیل بالینی كه منجر به شكست شیمی درمانی در مواجهه با سرطانهای پیشرفته میشود، دوز لازم برای از بین بردن سرطانهای كشنده است كه دوزهای بالا علاوه بر كشتن سلولهای سرطانی، سلولهای سالم و میزبان را هم میكشند.
به گفته محققان مراحل درمانی برای تومورهای سرطانی رایج در دوزهای كوچکتر و در یک سیكل زمانی به خصوص صورت میگیرد كه این روش هم ممكن است تمام سلولهای سرطانی را از بین نبرد و قسمتی از آنها كه زنده میمانند در مرحله بعدی درمان مقاومتر شوند. گفتنی است؛ درمان سلولهای سرطانی باید به طور خیلی خاص و انتخابی مولكولهای كلیدی محل سرطان را هدف قرار دهد تا از آسیب به بافتهای دیگر و ایجاد واكنشهای مختلف به درمان مانند تولید پروتیئن WNT16B جلوگیری شود.
نظر شما